jaczaq

Środa, 2 lipca 2008 | Komentarze 3

Tym razem za cel obraliśmy sobie kępę Pucką i samo stare miasto. Wyjechaliśmy z Redy i kierowaliśmy się na Mrzezino, następnie Smolno, Żelistrzewo (zajechaliśmy też do Rzucewa, by obejrzeć piękny zamek) i dalej już prosto nad zatokę do Pucka. Rzucewo to stara osada rybacka i rycerska. Pałac w stylu neogotyckim z 1840 r. wybudowany przez rodzinę von Belowów, po II wojnie światowej zaadaptowany na szkołę rolniczą, obecnie luksusowy hotel (Zamek Jan III Sobieski). Wieś otoczona od strony lądu kępami lasu (należącego do Nadmorskiego Parku Krajobrazowego) z unikalnymi i egzotycznymi krzewami. Aleja lipowa (zwana Aleją Sobieskiego) z XVII w. ciągnąca się na południe wzdłuż brzegu Zatoki. Według tradycji aleję sadził sam Jan III Sobieski, w czasie gdy właścicielką wsi była jego siostra Katarzyna. Na północ – w stronę Pucka – ścieżka spacerowa skrajem Kępy Puckiej. Z kolei o historii miasta Puck doskonale opowiada nam Wikipedia: „Początki osadnictwa sięgają wczesnego średniowiecza. W II połowie XIII wieku w Pucku istniał gród kasztelański książąt wschodniopomorskich. Od 1309 we władaniu Krzyżaków, siedziba komturii, prawa miejskie uzyskał z rąk niemieckich w 1348.
Podczas wojny trzynastoletniej (1454–1466) mieszczanie puccy stanęli po stronie Polski. W 1457 w Pucku znalazł schronienie wygnany król Szwecji Karol VIII Knutsson Bonde. W zamian za 15 tys. marek pruskich otrzymał w zastaw od Kazimierza Jagiellończyka Ziemię Pucką (980 km2). Państewko puckie istniało formalnie do 1460 kiedy to Puck zdobyli Krzyżacy, później król znalazł schronienie w Gdańsku.
W 1466 włączono Puck do Prus Królewskich, będących od 1569 częścią Korony (wcześniej podlegały jej na zasadach autonomicznych). Siedziba starostwa powiatowego, miejsce sejmików szlacheckich i sądów grodzkich. Za czasów panowania Wazów twierdza i baza floty polskiej.
W połowie XVIII wieku miasto podupadło i w 1772 zostało włączone do państwa Fryderyka Wielkiego. 1818 zostało siedzibą powiatu w rejencji gdańskiej (nosiło wówczas nazwę Putzig), wówczas jego znaczenie troszeczkę wzrosło. W owym czasie wytwarzano tu piwo puckie, słynne na całe Pomorze, nie tylko.
10 lutego 1920 odbyły się tu tzw. zaślubiny Polski z morzem z udziałem generała Hallera. Aż do 1926 Puck był jedynym polskim portem nad morzem (poza Gdańskiem). W tym samym roku miasto spotkała degradacja – zlikwidowano powiat pucki włączając miasto i okolice do powiatu morskiego z siedzibą w Wejherowie. W latach 1939–1945 miasto pod okupacją niemiecką. 1941–1944 istniał tu obóz pracy, gdzie więźniowie produkowali części do samolotów. 1956 reaktywowano powiat pucki, który istniał do 1975 i ponownie od 1999.”
Ukojenie zmęczonym nogom dała chłodna woda z Zatoki. Zabawa przednia, bo trzeba przejść jakieś 100 metrów, żeby w ogóle zanurzyć się do klatki piersiowej. Po kąpieli, jak to na plaży, wylegiwaliśmy się na ciepłym piasku przyjmując zdrową dawkę witaminy D. Następnie wybraliśmy się obejrzeć port i starą część miasta. Piękny rynek zdobią wyremontowane kamienice. Droga powrotna nie była zbyt skomplikowana. Wybraliśmy trasę drogi krajowej do Redy. Ten odcinek przejechaliśmy wyjątkowo szybko, mimo wielu wzniesień i podjazdów. Nasza kondycja kolarska jest (mamy nadzieję) coraz lepsza. Przejechaliśmy dokładnie 42 kilometry.

Zamek Jana III Sobieskiego w Rzucewie:


Molo w Rzucewie:


Na molo w Pucku:


Widok z plaży na restaurację w Pucku:


Port: